ΔΙΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Το παρελθόν ξαναχτύπησε μου ‘σπασε το δίκοπο σουγιά
Χάραξε το σαββατιάτικο απόγευμα χωρίς να ξεφωνίζει στα μακρόστενα πεζοδρόμια.
Η αποπλάνηση δημοσιεύτηκε με κεφαλαία ήταν το πρώτο θέμα στην ψυχική μου εφημερίδα
Το διάβασα πόσο ονειροπόλο ήταν όταν η αναθύμηση και το μέλλον με συνεπαίρνει.
Η ταχύτητα του σταθερού κινητού επιταχύνθηκε, το μυαλό άρχισε να αποδεκατίζεται
Κι όμως η πραγματοποίηση ήταν τόσο κοντά, πολύ κοντά νόμιζες θα την αγγίξεις, θα την απολαύσεις.
Τα μαύρα μάτια λαμπύρισαν σπινθηροβόλα τόσο που παραλίγο να σκοντάψεις
Στην οκνή πέτρα που λιαζόταν στην καυτή άμμο.
Αν καταλάβαινες πόσο διαφορετικά σκέφτομαι, τι μ’ ενδιαφέρει, τι αναζητώ
Δε θα καθόσουν έρημη στον τάφο να με περιμένεις, θα ‘βγαζες την άθλια μαβιά μάσκα σου.
Όσο κι τρέξεις το ποδήλατο δε θα το φτάσεις
Ακολούθα το τρένο της ελευθερίας και της αμφιβολίας
Αναζήτησε τη χαμένη γόπα των παλιών επαναστατών.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου